Egun batean kalean zebilela (5), bere auzoan bizi zen mutiko batekin egin zuen topo (6). Mattin zuen izena (7) eta ez zuen lagunik (8). Ez zen gainontzeko umeak bezalakoa (9) eta desberdina izateak (10) besteengandik aldentzen zuen (11). Itzalek, gauza guztiekin egiten zuen bezala (12), usaitu egin zuen (13). Mattin ez zen izutu (14) beste zakurrekin gertatzen ohi zitzaionez (15). Goizero berarekin paseo bat emateko ohitura hartu zuen (16). Arratsaldero, berriz, parkean elkartzen ziren (17)Mattinen larruzko baloi zaharrarekin jolasteko (18). Inguruko umeek hau ikusi zutenean (19), Mattin eta Itzalengana hurbildu egin ziren (20).
Harrezkero, Itzal egunez lo gutxiago egiten hasi zen (21) eta Mattinek lagunak egin zituen (22).
